دختر شصت و پنجي

شاید خنده دارترین آرزوی دنیا رو من داشته باشم آرزوی داشتن دفتری که تو تنهایی بنویسی و هیچ کس کنجکاو خوندنش نباشه و من در آرامش بنویسم و بنویسم واقعا باید از سازنده و مخترع وبلاگ تشکر کرد که یه جایی اینجا فراهم کرده واسه نوشتن کم دغدغه تر.

رسما داغون داغونم نشستم به کادو روز مرد که کادوش کردم زل زدم و گریه میکنم کم کم دارم احساس میکنم من آدم بده ام خیلی خیلی زیاد بد یه شونه میخوام سرمو بذارم روش و اشک بریزم یه روز دو روز سه روز من حسابی حسابی کم آوردم اینقد که ایندفعه جون سالم به در نمیبرم. خدایا عذابتو کم کن